آزادگان مظهر مقاومت هستند آزادگانی که روح بلندشان به ما درس ایستادگی و مقاومت داد آنانی که با مقاومت خویش بار دیگر نشان دادند مردم مسلمان ایران اسلامی مردمی از جنس نور هستند.
به گزارش شاهوار فردا، چه کسی می داند آزادگان ایران اسلامی امروز مصادف با بیست و ششم مرداد ماه چه در دلشان می گذرد … هشت سال کمتر و بیشتر برای رسیدن عدد ۲۶ کنار مرداد ماه گرم ۶۹ صبر کردند. چه کسی می داند وقتی سوار اتوبوس ها می شدند چه در دل داشتند.
با سلام و صلوات اردوگاه ها را ترک کردند کسی باور نمی کرد برخی می گفتند شاید مانوری برای تضعیف روحیه است برای همین خیلی هم نباید خوشحال بود برخی دیگر باور می کردند که ان مع العسر یسرا رخ داده است.
چه کسی می داند امروز آزادگان میهمان چه حس و حالی دارند که به یاد می آورند، نخستین گام هایشان را بر خاک وطن؛ آنجا که از اتوبوس حامل آزادگان خواستند لختی کنار جاده توقف کند تا سر و رویشان را از خاک وطن بشویند خاک وطنی که سال های سال بود از آن دور بودند و بویش هنوز در مشامشان حضور داشت.
چه کسی می داند آن روزگاران چه بر آزادگان ما گذشت چه کسی می داند وقتی آخرین بدرود را با خانواده می گفتند امید به بازگشت در دل های انان و خانواده هایشان چگونه شکوفه صبر را به چالش کشید در گلدان زندگی؟ و امروز آزادگان به چه می اندیشند. کسی می تواند دلش را کنار دل آزادگان مان بگذارد که رسم آزادمردی را آموخته باشد آن هم در مکتب اهل بیت(ع) و ایستادگی و مقاومت…
کسی می تواند خود را جای آنان بگذارد که بداند دوری یعنی چه عذاب غربت و خلصه بین بیم و امید چه رنگ و بویی دارد از این دست انسان ها چه کسی می شناسد در شهر و دیار مان ؟ آزادمردانی از جنس نور و از رنگ ایثار و مقاومت و ایستادگی …
امروز آزادگان اما در زندانی دیگر هستند زندانی که دور فکرشان را گرفته است این جامعه آنی نبود که ترکش کردند و رفتند امروز ناهنجاری ها و مشکلات عدیده آنی نیست که آنان برایش رفتند امروز محاق فراموشی جایگاه آنان نیست چرا که بزرگمردی ها کردند در این اعصار زندگی مدرن مردم امروز در یک کلام حقشان نیست اینگونه، اینجا، تنها، بی کسی که یادشان باشد.
چه کسی می تواند دلش را کنار دل کسانی بگذارد که سال های غربت را برای رسیدن به وطن لحظه شماری کردند و وقتی بازگشت نصیبشان خیلی چیز ها را دیگر ندیدند … امامشان را دیگر ندیدند … امروز اما کمی باید دل به دلشان داد این آزادمردان امروز خیلی چیزها را نمی بینند که زمانی برایشان جان می فشاندند. باید کمی به آن ها حق داد کمی باید دل به دلشان داد کمی باید با آنان خندید و گریست و سخن گفت. آنان هستند که ما هستیم این را نباید فراموش کرد.
چه کسی می داند مادران آزادگان ما چه رنجی و عذابی کشیدند و چه کسی می داند آزاده ای که در بازگشت با قبر مطهر مادرش روبرو شد چه حالی در دل داشت که نتوانست بار دیگر مادر را ببیند ؟ اینان نازنین مردانی هستند که باید قدردانشان بود کمی بیشتر هوایشان را داشته باشیم آن هم در همه سال نه فقط بیست و ششم مرداد ماه های هر سال …
امروز آزادگان مشکلات عدیده ای دارند برای مثال خیلی هایشان بر اثر مشکلاتی که در اسارت داشتند به برخی بیماری های مزمن دچارند برخی شان ترکش در سر و بدن دارند و امروز نیازمند داروهای گران قیمتی هستند موضوعی که اگر درمانشان جدی گرفته نشود حتی جانشان تهدید می شود مانند آنچه برای محمود محبی آزاده شاهرودی در یک دهه پیش رخ داد.
آزادگان امروز مشکلات عدیده ای در حوزه تامین اجتماعی، مسائل مالی، معاش، تحصیل فرزندان و … دارند که حقشان نیست این چنین با آن ها برخورد شود این نازنین ها بودند که امروز ما هستیم باید کمی هوایشان را بیشتر داشت.
پدرام حکیم روزنامه نگار
